1 de junio de 2009

Mi defecto número 1

Mi defecto número uno es que hago bailar a la gente a mi son, hago y deshago planes, quedo con 3 personas distintas la misma tarde y llego impuntual siempre. Eso demuestra falta de compromiso, de respeto y un gran egoismo por mi parte. Quien mucho abarca poco coge---> tan cierto como que mañana será martes (y muy aplicable a mi también)
Quizá me cuesta aceptar lo corta que es la vida, la cantidad de cosas y personas que podemos descubrir y disfrutar, y lo breves que resultan los momentos de felicidad absoluta. Es como un buscar algo sin acabar de encontrarlo, es como una enfermedad crónica, puesto que siempre, siempre me acaba sucediendo lo mismo, sea en época de vacaciones o yendo de culo en el curro y en los estudios.
Pero no me gusta decepcionar a las personas, y menos aún las que me rodean, así que debo adaptar ya este defecto a mi vida diaria, hacerlo compatible. ¿Hacerlo desaparecer? Debo hacerlo. ¿Puedo? Si, puedo. Poco a poco lo voy haciendo. Está claro que no cambiaré del día a la mañana, así que, poco a poco, señor.
Creo que el truco, y cada vez creo más en ello, es en hacer un plan para cada día, e intentar disfrutar de los momentos, dejar de marcarme tantas metas y dejar de ser tan exigente. Supongo que ser feliz tamnbién comporta ese algo de sencillez que tanto me falta.
Vaya mierda de entrada.

5 comentarios:

Illustrate me dijo...

jo vaig arribar a la mateixa conclusió, o similar.

després d'estresar-me cada 2x3 un mes abans de que arribin les coses, i de posar-me malalta pensant en el que ve, vaig decidir que em preocuparia només del dia a dia. Lo que venga vendrá. Perquè sino em posava realment malalta.

ara encara em funciona, però també és veritat que hagut d'apendre a ser una mica egoista amb la gent, i no donar el 100% del meu temps, perquè després soc jo que no viu.

per això soc capaç ARA, de dir que NO, quan NO tinc ganes.

:D

Marcel Ginard dijo...

Exacte,s'ha de ser egoista però per l'altre costat!

Franelo dijo...

No es una mierda de entrada, Marcel. Has reflexionado en voz alta y llegado a una conclusión.

Creo que lo que propones es una buena opción para cambiar lo que pretendes.

Mi consejo es que no te marques conseguir resultados ni a corto ni a medio plazo y que no te agobies si no ves cambios, porque a lo mejor no los ves tú (como a ti te gustaría) pero si quienes te rodean. Así que con tranquilidad y disfrutando del día a día con sencillez.

Te lo digo por experiencia...

Ánimo

Illustrate me dijo...

és més, el mateix dia casualment, creu-me, parlàvem d'això amb el david (jefe), i vam arribar a la conclusió que guanyes llibertat quan aprens a dir que NO.

Marcel Ginard dijo...

que gran això darrer que has dit...que gran